×
Το πιο κυρίαρχο και ευρέως γνωστό μέσο ανίχνευσης μη επανδρωμένων είναι μέσω της χρήσης προηγμένων ενσωματωμένων εγκαταστάσεων που λειτουργούν με τη χρήση ραντάρ, ραδιοσυχνότητας και οπτικών αισθητήρων για την επίλυση ενός ή περισσότερων καθορισμένων στόχων.
Αυτά κυμαίνονται από τη λήψη αναγνώρισης ή ανίχνευσης ενός αντικειμένου στον ελεγχόμενο εναέριο χώρο, όπου τα ραντάρ που είναι τοποθετημένα στα όρια του ελεγχόμενου εναέριου χώρου μπορούν δυνητικά να μειώσουν τους κινδύνους πρόσθετων απωλειών, ή τη λήψη ενός συνόλου εικόνων από έναν ελεγχόμενο χώρο όπου οι οπτικοί αισθητήρες εργάζονται για να αξιολογήσουν την περιοχή σε ένα συγκεκριμένο τρόπο περιπολίας ή σάρωσης.
Όλα τα επίπεδα αυτών των τεχνολογιών λειτουργούν ενταγμένα με τρόπο ώστε να παρέχουν στους ραδιοπομπούς τη δυνατότητα παρακολούθησης των Videodrones, κάτι που εξαλείφει ή απορρίπτει τη βάση περιμετρικής εγγύτητας στην οποία λειτουργούν αυτά τα drones ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά προστατευτικά πρώτα φράγματα.
Μόλις μια εγκατάσταση κατά των drone έχει εντοπίσει ένα drone, καλείται να το απενεργοποιήσει ή να το απομακρύνει χρησιμοποιώντας ένα σύστημα παρεμπόδισης drone. Αυτά τα συστήματα μπορούν να προσπαθήσουν να μπλοκάρουν τα σήματα ελέγχου του drone, τα συστήματα GPS ή οποιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας. Τα συσκευές παρεμπόδισης είναι σε θέση να διαταράξουν τα συστήματα GPS του drone, με αποτέλεσμα το drone να χάσει τον προορισμό του και να μην μπορεί να εκτελέσει τη λειτουργία του. Οι συσκευές που μπορούν να μπλοκάρουν το σήμα επικοινωνίας που ανήκει στον χρήστη του drone είναι σε θέση να απενεργοποιήσουν τον έλεγχο του drone από έναν χειριστή. Μερικά από τα πιο εξελιγμένα συστήματα είναι σε θέση να αναλάβουν τον έλεγχο του drone μέσω πιο προηγμένων μέσων και να το προσγειώσουν σε μια ασφαλή καθορισμένη ζώνη. Η αποτελεσματικότητα του συστήματος εξουδετέρωσης εξαρτάται από την ισχύ που διαθέτουν για να εμποδίσουν το drone, τη στάθμη θορύβου των πολλαπλών ζωνών συχνότητάς του και την απόστασή τους από το drone. Σε πολλές περιπτώσεις, τα συστήματα παρεμπόδισης που έχουν σχεδιαστεί για να εξουδετερώσουν ένα drone μέσα σε ένα καθορισμένο εύρος είναι σε θέση να το εξουδετερώσουν χωρίς προβλήματα.
Όπως και πολλές νέες τεχνολογίες, τα συστήματα κατά των drone έχουν και τα δικά τους μειονεκτήματα. Ένα συχνό πρόβλημα είναι οι ψευδείς συναγερμοί, όπου το σύστημα αναγνωρίζει άλλα αντικείμενα ως drone. Αυτό είναι προβληματικό, γιατί οδηγεί στην άσκοπη ενεργοποίηση των συστημάτων παρεμβολής, η οποία μπορεί να μπλοκάρει κατά λάθος επικοινωνίες στην περιοχή. Η παρεμπόδιση άλλων συστημάτων είναι ακόμη πιο προβληματική. Για παράδειγμα, τα σήματα παρεμβολής μπορούν να επηρεάσουν άλλα ασύρματα συστήματα που χρησιμοποιούν την ίδια συχνότητα, όπως κινητά τηλέφωνα, συσκευές Wi-Fi και Bluetooth. Στην περίπτωση των συστημάτων κατά των drone, τα συστήματα πρέπει να διαθέτουν προηγμένη νοημοσύνη για να αποκλείουν τα μη-στόχος drone και συσκευές, με ελάχιστες ή καθόλου παρενέργειες.
Η πρόοδος στην τεχνολογία επηρεάζει και τα αντί-μη επανδρωμένα συστήματα, τα οποία πρέπει να εξελίσσονται παράλληλα με τα drones. Πιο πολύπλοκα drones, τα οποία διαθέτουν δυνατότητες όπως αυτόνομη πτήση, κρυπτογραφημένη επικοινωνία και ανθεκτικότητα σε παρεμπόδιση (jamming), είναι αλλαγές στις οποίες τα αντί-μη επανδρωμένα συστήματα πρέπει να προσαρμοστούν. Επιπλέον, απαιτούνται τακτικές ενημερώσεις λογισμικού και υλικού για να ενισχυθούν τα αντί-μη επανδρωμένα μέσα με τις συσκευές και τις τακτικές που χρησιμοποιεί ο χειριστής drone.
Συνοψίζοντας, αποτελεσματικές και καλά σχεδιασμένες αντί-μη επανδρωμένες **εγκαταστάσεις** λειτουργούν ως συστήματα για την ανίχνευση και εξουδετέρωση drones που δεν έχουν άδεια να λειτουργούν στον εναέριο χώρο. Σε μακροπρόθεσμη βάση, η διατήρηση της αποτελεσματικότητας αυτών των συστημάτων εξαρτάται από τη βελτίωση και προσαρμογή τους στις νέες προκλήσεις.
