×
Ο αριθμός των μη εξουσιοδοτημένων πτήσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη γύρω από κρίσιμες τοποθεσίες όπως αεροδρόμια, σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας και κέντρα επικοινωνίας έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 240% από το 2020. Οι άνθρωποι ανησυχούν τώρα για πράγματα όπως η κλοπή εμπορικών μυστικών και η καταστροφή σημαντικών υποδομών. Θυμάστε τι συνέβη το 2018 όταν αυτά τα μυστηριώδη drones έκλεισαν το αεροδρόμιο του Γκάτγουικ; Πάνω από χίλιες πτήσεις ακυρώθηκαν εκείνη την εβδομάδα, και οι αεροπορικές εταιρείες έχασαν περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίσουν όλο το χάος. Σήμερα, τα σύγχρονα drones έρχονται φορτωμένα με κάμερες ή συσκευές που μπορούν να ανιχνεύσουν σήματα. Μπορούν κυριολεκτικά να σαρώσουν για αδυναμίες στα συστήματα ασφαλείας, να εξουδετερώσουν αισθητήρες ή ακόμη και να ρίξουν κάτι επικίνδυνο σε περιοχές περιορισμένης κυκλοφορίας μέσα σε μόλις δεκαπέντε λεπτά από την περάτωση των βασικών άμυνων. Γίνεται όλο και πιο σαφές γιατί τόσες πολλές οργανώσεις αγωνίζονται να εξασφαλίσουν τον εναέριο χώρο τους σωστά.
Το τοπίο απειλών συνεχίζει να χειροτερεύει για την ενεργειακή υποδομή. Μόνο το περασμένο έτος υπήρξαν 43 καταγεγραμμένες περιπτώσεις πτήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από πυρηνικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ. Πάρτε ένα μεγάλο υποσταθμό στην Ανατολική Ακτή όπου ένα μικρό τετρακίνητο κάπως πέρασε από τα μέτρα ασφαλείας και έμεινε εκεί για σχεδόν μισή ώρα ακριβώς δίπλα σε κρίσιμους μετασχηματιστές. Αυτό το είδος πρόσβασης ανοίγει όλα τα είδη των επικίνδυνων δυνατοτήτων από σκόπιμη ζημιά για την κλοπή ευαίσθητων πληροφοριών. Και δεν είναι μόνο σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Τα μεγάλα κέντρα μεταφορών, περιλαμβανομένων των λιμένων, αντιμετωπίζουν επίσης τακτικά αυτό το πρόβλημα. Οι μηνιαίες εκθέσεις δείχνουν ότι τα drones χρησιμοποιούνται για να ρίξουν παράνομα αντικείμενα σε περιοχές με περιορισμούς ή να χαρτογραφήσουν τις διαμορφώσεις φορτίου για να βρουν αδυναμίες στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις.
| Επίπεδο απειλής | Δραστηριότητα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη | Πιθανές επιπτώσεις |
|---|---|---|
| Προσωπικά | Παρακολούθηση, παράδοση εκρηκτικών | Φυσική ζημιά, κλοπή δεδομένων |
| Παρεμπιπτόντως | Περισσότερες πληροφορίες: | Διαταραχές λειτουργίας |
| Συντονισμένη | Επιθέσεις σμήνους, κυβερνο-φυσική αεροπειρατεία | Συστημική βλάβη υποδομής |
Οι κακόβουλοι φορείς εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο εμπορικά drones που έχουν τροποποιηθεί με λογισμικό ανοιχτού κώδικα, ενώ το 68% των τυχαίων εισβολών οφείλονται σε ανεπαρκή γεωγραφική περίφραξη. Τα αντι-τρόνο συστήματα πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτή τη διπλή πρόκληση: διακρίνοντας την εχθρική πρόθεση από το ανθρώπινο λάθος, διατηρώντας παράλληλα 24/7 επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Μοντέρνο συστήματα κατά δρομόλειτος χρησιμοποιούν πολυεπίπεδα δίκτυα ανίχνευσης για τον εντοπισμό απειλών σε δευτερόλεπτα από την διείσδυση στον εναέριο χώρο. Με τον συνδυασμό σαρωτών ραδιοσυχνοτήτων (RF), συστοιχιών ραντάρ και ανάλυσης με AI, αυτά τα συστήματα επιτυγχάνουν ακρίβεια 98% στην ταξινόμηση μη εξουσιοδοτημένων UAV σύμφωνα με τα κριτήρια αναφοράς του τομέα άμυνας του 2024.
Οι δυνατότητες έγκαιρης προειδοποίησης βασίζονται στην τριγωνοποίηση των σημάτων των drones μέσω κατανεμημένων αισθητήρων. Τα συστήματα που χρησιμοποιούν ανάλυση RF πολλαπλού φάσματος μπορούν να ανιχνεύσουν εμπορικά drones από 3 μίλια μακριά, παρέχοντας στις ομάδες ασφαλείας 4590 δευτερόλεπτα χρόνου απόκρισης πριν από πιθανές παραβιάσεις του εναέριου χώρου.
Τα προηγμένα συστήματα ενσωματώνουν τα ραδιοφωτιστικά ραντάρ με κεραίες κατευθυντήριου εντοπισμού για να χαρτογραφούν τις τροχιές πτήσης σε πραγματικό χρόνο. Αυτή η προσέγγιση διπλού αισθητήρα διακρίνει τα drone ερασιτέχνες από τις τροποποιημένες απειλές αναλύοντας υπογραφές πρόωσης και ταχύτητες επικοινωνίας.
Τα dashboards απειλής μετατρέπουν τα δεδομένα των αισθητήρων σε πληροφορίες, που καλύπτουν τις θέσεις των drones σε τρισδιάστατους χάρτες. Το προσωπικό ασφαλείας λαμβάνει αυτόματες ειδοποιήσεις όταν τα UAV εισέρχονται σε απαγορευμένες ζώνες, επιτρέποντας συντονισμένα πρωτόκολλα υποκλοπής εντός 15 δευτερολέπτων από την ανίχνευση.
Τα στοιχεία της FAA αποκαλύπτουν ότι το 90% των μη εξουσιοδοτημένων συμβάντων με drones συμβαίνουν σε ακτίνα 5 μιλίων από την κρίσιμη υποδομή, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αρχιτεκτονικές ανίχνευσης με εστίαση στην περίμετρο.
Οι σημερινές άμυνες κατά των drones βασίζονται σε ηλεκτρονικά αντίμετρα (ECM) ως τρόπο να σταματήσουν πιθανές απειλές χωρίς να τις καταρρίψουν. Η τεχνολογία ECM δουλεύει με το πώς τα drones μιλάνε στους ελεγκτές τους. Το κάνει αυτό με διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής παρεμβολών ραδιοσυχνοτήτων, αποκόπτοντας σήματα ελέγχου από τους χειριστές, και ακόμη και μπέρδεμα GPS έτσι ώστε το drone να χαθεί. Μερικές πολύ καλές ρυθμίσεις ECM πηγαίνουν πιο πέρα και αναλαμβάνουν τις εσωτερικές εντολές του drone εντελώς, κάνοντάς το είτε να προσγειωθεί εκεί που είναι είτε να πετάξει πίσω στο σπίτι. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε πέρυσι από ειδικούς του Συμβουλίου Επιστημών Άμυνας, τα μέρη που εφάρμοσαν τέτοιου είδους μέτρα είδαν περίπου 80% μείωση της παράνομης δραστηριότητας των drones γύρω από ευαίσθητες περιοχές.
Οι μη κινητικές μεθόδους δίνουν προτεραιότητα στην ασφάλεια απενεργοποιώντας τα drones μέσω κυβερνοκινητικών μέσων:
Αυτές οι τεχνικές ελαχιστοποιούν τις παράπλευρες ζημιές, καθιστώντας τις ιδανικές για αστικά περιβάλλοντα. Σύμφωνα με την Dronelife, το 74% των φορέων εκμετάλλευσης κρίσιμων υποδομών προτιμούν μη κινητικά συστήματα για την αναστροφή τους και τη συμμόρφωσή τους με τους ομοσπονδιακούς κανονισμούς εναέριου χώρου.
Οι μη θανατηφόρες μεθόδους μειώνουν τους κινδύνους ευθύνης αποφεύγοντας τα συντρίμμια από τα πεσμένα drones, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 34% των ασφαλιστικών αξιώσεων σε περιστατικά ασφαλείας. Επίσης, ευθυγραμμίζονται με την εξέλιξη της νομοθεσίας: ο ισχύων νόμος των ΗΠΑ επιτρέπει μόνο σε εξουσιοδοτημένες ομοσπονδιακές υπηρεσίες να αναπτύξουν κινητικά αντίμετρα στα περισσότερα σενάρια.
Κινητικά συστήματα όπως τα όπλα δίχτυ, τα ανηλιακά αναχαιτιστήρια και τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας τείνουν να μπαίνουν σε παιχνίδι μόνο όταν τα πράγματα γίνονται πραγματικά επικίνδυνα και κάποιος πρέπει να σταματήσει άμεσα. Πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν λέιζερ εναντίον εχθρικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών φορτωμένων με εκρηκτικά τελευταία. Οι δοκιμές πεδίου δείχνουν αρκετά καλά αποτελέσματα επίσης γύρω στο 98% αποτελεσματικότητα σύμφωνα με αυτό που έχουμε δει μέχρι τώρα. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για το πόσο μόνιμη ζημιά μπορεί να προκαλέσει όταν αυτά τα συστήματα εκραγούν. Γι' αυτό υπάρχουν πολλοί επιπλέον κανόνες γύρω τους, ειδικά μετά την έγκριση των νέων κανόνων από το Κογκρέσο, τον περασμένο χρόνο.
Η σημερινή τεχνολογία αντι-drone δουλεύει χέρι-χέρι με τα κύρια δωμάτια ελέγχου ασφαλείας ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν απειλές καθώς συμβαίνουν και να αντιδρούν μαζί όταν χρειάζεται. Τα συστήματα στέλνουν όλες τις πληροφορίες τους σε κεντρικές οθόνες όπου το προσωπικό ασφαλείας μπορεί να δει τις προειδοποιήσεις των drones δίπλα σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω από την εγκατάσταση. Μια πρόσφατη μελέτη από πέρυσι έδειξε ότι αυτό το είδος συνδεδεμένης προσέγγισης μειώνει τον χρόνο απόκρισης κάπου μεταξύ 15 και ίσως 30 δευτερολέπτων σε σχέση με παλαιότερα, αυτόνομα συστήματα. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις κάθε δευτερόλεπτο μετράει για να αποφευχθούν προβλήματα πριν κλιμακωθούν.
Για να έχουμε καλά αποτελέσματα από την άμυνα με drones, αυτά τα συστήματα πρέπει να λειτουργούν καλά με παλαιότερο εξοπλισμό που υπάρχει ήδη. Οι σύγχρονες λύσεις συνδέονται με υπάρχουσες κάμερες CCTV έτσι ώστε οι χειριστές να μπορούν να δουν τι συμβαίνει όταν εντοπίζονται τα drones. Επίσης ενεργοποιούν συναγερμούς γύρω από προστατευόμενες περιοχές κάθε φορά που άγνωστα ιπτάμενα όπλα εισέρχονται σε περιορισμένους χώρους. Επιπλέον, μεταδίδουν πληροφορίες ύποπτων δραστηριοτήτων σε προγράμματα ασφάλειας υπολογιστών που ψάχνουν για σημάδια ότι κάποιος μπορεί να προσπαθεί να χακάρει δίκτυα. Όταν οι εταιρείες χρησιμοποιούν πολλές μεθόδους ανίχνευσης μαζί όπως αισθητήρες ραδιοσυχνοτήτων, παραδοσιακό ραντάρ και συστήματα οπτικής παρακολούθησης, οι δοκιμές έχουν διαπιστώσει ότι τα λάθη στην αναγνώριση πραγματικών απειλών μειώνονται κατά περίπου 92%. Αυτός ο συνδυασμός λειτουργεί καλύτερα σε μέρη όπου διαφορετικές τεχνολογίες λειτουργούν ήδη παράλληλα.
Πάρτε για παράδειγμα αυτό που συνέβη σε ένα πολυσύχναστο ευρωπαϊκό αεροδρόμιο πρόσφατα όταν έθεσαν μαζί ένα νέο σύστημα άμυνας ενάντια στα drones. Συνδέουν την τεχνολογία τους με τα κανονικά συστήματα ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας και όλα τα συστήματα ασφαλείας γύρω από τους τερματικούς σταθμούς. Όταν εμφανίζονταν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα αεροπλάνα αυτομάτως απομακρύνονταν από τα σημεία προβλημάτων. Τα στατιστικά είναι αρκετά εντυπωσιακά επίσης κατά τη διάρκεια σχεδόν δύο ετών, υπήρξαν 47 φορές που τα drones προσπάθησαν να εισέλθουν στον περιορισμένο εναέριο χώρο, αλλά κανένα δεν προκάλεσε πραγματικά προβλήματα επειδή το σύστημα τα εντόπισε νωρίς. Σύμφωνα με την μεγάλη έκθεση ασφάλειας της αεροπορίας από το 2024, τα αεροδρόμια που εγκαταστήσουν τέτοιου είδους συστήματα βλέπουν περίπου το ήμισυ του φόρτου εργασίας στις ομάδες ασφαλείας τους, καθώς οι περισσότερες απειλές επαληθεύονται αυτόματα τώρα.
Τα σύγχρονα αμυντικά συστήματα αρχίζουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία AI για να αναλύουν πληροφορίες από διάφορους αισθητήρες ταυτόχρονα. Αυτό το έκανε περίπου 40% καλύτερο στο να διακρίνει τα κακά drones από τα ακίνδυνα πράγματα όπως τα πουλιά που πετούν ή αυτά τα μεγάλα μετεωρολογικά μπαλόνια που μερικές φορές βλέπουμε στον ουρανό. Τα μοντέλα μηχανικής μάθησης πίσω από αυτά τα συστήματα έχουν τροφοδοτηθεί με δεδομένα από πάνω από μισό εκατομμύριο διαφορετικές διαδρομές πτήσης. Αναγνωρίζουν πιθανές απειλές οπουδήποτε μεταξύ 8 και ίσως ακόμη και 12 δευτερόλεπτα νωρίτερα σε σύγκριση με παλαιότερες προσεγγίσεις που βασίζονται σε κανόνες. Αυτός ο επιπλέον χρόνος επιτρέπει ταχύτερες απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται να αναθεωρήσουμε πλήρως αυτό που ήδη υπάρχει στις περισσότερες εγκαταστάσεις σήμερα.
Οι οργανισμοί μειώνουν τους χρόνους απόκρισης σε μη εξουσιοδοτημένη δραστηριότητα drone κατά 65% κατά την εφαρμογή ενιαίων πρωτοκόλλων κατά των UAS (Σύστηματα Αντι-Ανεπιβατικών Αεροσκαφών). Οι διαδικασίες αυτές καθορίζουν πίνακες κλιμάκωσης για τα επίπεδα σοβαρότητας της απειλής, συγχρονίζουν την επικοινωνία μεταξύ των ομάδων παρακολούθησης του εναέριου χώρου και του προσωπικού εδάφους και καθορίζουν κανόνες εμπλοκής για παρεμβολή σήματος ή κινητική υποκλοπή.
Τα σύγχρονα προγράμματα εκπαίδευσης προσομοιώνουν επιθέσεις σμήνους drones, σενάρια παραποίησης GPS και εισβολές σε χαμηλό υψόμετρο χρησιμοποιώντας ενότητες επαυξημένης πραγματικότητας. Τα πρότυπα πιστοποίησης όπως το Πλαίσιο Επιχειρηματικής Εξοικειότητας C-UAS απαιτούν 120+ ώρες πρακτικής πρακτικής με διεπαφές παρακολούθησης ραντάρ και αναλυτές συχνότητας. Οι ομάδες που εκπαιδεύτηκαν σε συνδυασμό με πολλούς αισθητήρες δείχνουν 92% ταχύτερη ταξινόμηση στόχων σε σχέση με τα βασικά προγράμματα.
Τα stealth drones επωφελούνται από τα κενά στην κάλυψη 5G αυτή τη στιγμή, και σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες περίπου τα τρία τέταρτα των χωρών δεν έχουν θέσει σταθερούς κανόνες για το πώς να σταματήσουν αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Αυτό σημαίνει ότι το προσωπικό ασφαλείας που απενεργοποιεί επικίνδυνα drones αντιμετωπίζει σοβαρά νομικά προβλήματα, ακόμα κι αν προσπαθούν να προστατεύσουν κρίσιμες υποδομές όπως σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής ή πυρηνικές εγκαταστάσεις. Η Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας έχει σκεφτεί κάτι που ονομάζεται άδεια λειτουργίας Drone Defense που ελπίζουν ότι θα τακτοποιήσει τα πράγματα μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Αλλά υπάρχει κάτι που κανείς δεν αναφέρει συχνά αυτές τις μέρες: οι επιθέσεις με drones συμβαίνουν πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να τα καταφέρουν οι νομοθέτες. Έχουμε δει πολλές περιπτώσεις όπου οι πολιτικές ήταν ακόμα σε εξέλιξη ενώ τα περιστατικά είχαν ήδη συμβεί στο πεδίο.
