Ən ümumi və tanınmış dron aşkarlama üsulu, radar, radio tezlik və optik sensorlardan istifadə edərək bir və ya bir neçə müəyyən məqsədin həllinə nail olan inkişaf etmiş inteqrasiya edilmiş qurğuların istifadəsi ilə həyata keçirilir.
Bunlara nəzarət olunan hava məkanında bir obyektin tanınması və ya aşkarlanması, burada radarlar nəzarət olunan hava sərhədlərində yerləşdirilərək yan təsirlərdən qaynaqlanan itkiləri minimuma endirə bilər və ya nəzarət olunan ərazidən şəkillərin toplanması daxildir, burada optik sensorlar müəyyən bir dərəcədə patrul rejimi və ya tarama rejimi ilə ərazi qiymətləndirilir.
Bu texnologiyaların bütün təbəqələri inteqrasiya edilmiş şəkildə işləyərək videodronların izləmə imkanlarını radarlara təmin edir ki, bu da dronlar üçün ən güclü müdafiə qurğularından biri kimi fəaliyyət göstərdiyi perimproksimitet əsasını aradan qaldırır və ya zəiflədilir.
Antidron təsisi drone aşkar etdikdə, drone-jamming sistemi vasitəsilə onu işə qabiliyyətsiz hala gətirmək və ya neytrallaşdırmaq məcburiyyətindədir. Bu sistemlər droneun idarəetmə siqnallarını, GPS sistemlərini və ya digər rabitə vasitələrini blokada etməyə cəhd göstərə bilər. Blokada cihazları droneun GPS sistemlərinə müdaxilə edərək onun yönünü itirməsinə və funksiyasını yerinə yetirməməsinə səbəb ola bilər. Droneun istifadəçisinə aid rabitə siqnalını blokada edə bilən cihazlar droneun operatorla idarəetməsini dayandıra bilər. Daha mürəkkəb sistemlər isə droneu daha irəliləmiş üsullarla idarə etməyə və təyin edilmiş təhlükəsiz zona üzərində endirməyə qadir olur. Neytrallaşdırma sisteminin effektivliyi droneu maneə törədəcək qədər gücünə, müxtəlif tezlik diapazonlarının desibel səviyyəsinə və dronaya olan yaxınlığına asılıdır. Bir çox hallarda droneu müəyyən məsafədə neytrallaşdırmaq üçün nəzərdə tutulmuş blokada sistemləri droneu heç bir problem olmadan neytrallaşdıra bilir.
Drondan qorunma sistemləri kimi yeni texnologiyaların çoxunun dezavantajları var. Yaygın problem, sistem digər obyektləri dron kimi tanıdığında yaranan yanlış siqnaldir. Bu o qədər problem yaradır ki, müdaxilə sistemləri boş yere işə düşür və ətrafda olan rabitələri qeyri-ixtiyari şəkildə blok edə bilər. Yan təsirlər daha da problemli ola bilər. Məsələn, müdaxilə siqnalları eyni tezliyə qoşulan digər simsiz sistemlərlə, məsələn, mobil telefonlar, Wi-Fi və Bluetooth cihazları ilə də müdaxilə edə bilər. Drondan qorunma sistemləri halında, cihazların qeyri-hədəf dronları və dron olmayan cihazları daha az və ya heç bir təsir olmadan süzmək üçün inkişaf etmiş intellektə malik olmaları vacibdir.
Texnologiya hesabına keçidin inkişafı ilə eyni zamanda drone sistemlərinə qarşı sistemlər də dronlara qədər gedər. Avtonom uçuş, şifrələnmiş rabitə və maneələrə davamlılıq kimi xüsusiyyətlərə malik daha mürəkkəb dronlar drone sistemlərinə qarşı tətbiq edilməli olan dəyişikliklərdir. Bundan əlavə, drone operatorunun mövcud cihazları və taktikaları ilə drone sistemlərini təkmilləşdirmək üçün proqram təminatı və аппарат təminatının müntəzəm yenilənməsi aparılmalıdır.
Ümumiləşdirərək desək, effektiv və yaxşı qurulmuş drone sistemlərinə qarşı olan sistemlər hava məkanında fəaliyyət göstərməyə icazəsi olmayan dronları aşkarlamaq və onları bərpa etmək funksiyasını yerinə yetirir. Uzun müddətli perspektivdə bu sistemlərin davamlı effektivliyi yeni meydanlara uyğunlaşması və təkmilləşməsindən asılıdır.