×
Modele sztucznej inteligencji wytrenowane na milionach scenariuszy lotu wykrywają mikro-nieprawidłowości niewidoczne dla operatorów ludzkich. W przeciwieństwie do systemów opartych na regułach, sieci neuronowe rozpoznają pojawiające się wzorce zagrożeń — takie jak niestandardowe techniki maskowania GPS — bez polegania na predefiniowanych szablonach, umożliwiając proaktywne wykrywanie nowych zagrożeń.
Wielowarstwowe stosy przetwarzania łączą dane z radarów, kamer termalnych i czujników akustycznych w spójne oceny zagrożeń. Napędzane obliczeniami brzegowymi, systemy te osiągają czas reakcji poniżej 200 ms dla dronów poruszających się z prędkością 120 mph w zasięgu 1 km, zapewniając skuteczną interwencję w sytuacjach wysokiej prędkości.
Najlepsze systemy wykorzystują weryfikację z udziałem człowieka w scenariuszach wysokiego ryzyka oraz automatyczne przełączanie na alternatywne metody wykrywania w przypadku kompromitacji głównych modeli AI atakami uczenia maszynowego. Takie hybrydowe podejście gwarantuje zmienność wydajności poniżej 5% w różnych warunkach, w tym zmianach pogody, terenie miejskim i zakłóceniach sygnału.
Współczesne, zaawansowane systemy obrony przeciwko dronom opierają się w dużym stopniu na łączeniu wielu typów czujników, ponieważ poleganie wyłącznie na jednej technologii często okazuje się niewystarczające. Te systemy integrują możliwości radarowe, detektory częstotliwości radiowej oraz urządzenia elektro-optyczne i termowizyjne, tworząc kompleksowy nadzór nad dronami. Składnik radarowy może wykrywać obiekty z dość dużej odległości, czasem nawet z pięciu kilometrów. Tymczasem skanery RF przechwytują irytujące sygnały sterujące, a obrazowanie termiczne pomaga potwierdzić cele nawet przy słabych warunkach widoczności, w nocy lub podczas mgły. Badania opublikowane w zeszłym roku w czasopiśmie Sensors ujawniły dość ciekawy fakt – połączone podejście zmniejsza liczbę fałszywych alarmów o około połowę w porównaniu z systemami wykorzystującymi tylko jedną metodę wykrywania.
Systemy radarowe potrafią dość skutecznie wykrywać te miniaturowe drony z dużej odległości, choć zupełnie nie radzą sobie z nieruchomymi obiektami. Właśnie wtedy w grę wchodzą czujniki RF, które wykrywają unikalne sygnały sterujące, podobnie jak cyfrowe odciski palców. Następnie elektrooptyczne kamery wchodzą do gry, by wizualnie zobaczyć, co się dzieje. Obrazowanie termiczne naprawdę przeważa, gdy widoczność spada. Podczas testu bezpieczeństwa miejskiego w 2022 roku połączenie różnych typów czujników umożliwiło wykrycie aż 94 procent zagrożeń, nawet przez gęsty smog, który całkowicie oślepił każde pojedyncze urządzenie działające samodzielnie. Dlatego dziś kontrahenci wojskowi nadal intensywnie inwestują w wieloczujnikowe rozwiązania.
Moduły wywiadu sygnałowego (SIGINT) analizują protokoły komunikacyjne, aby odróżnić drony cywilne od wrogych UAV. W połączeniu z kierunkowymi jammerami zakłócają nawigację i transmisje wideo na odległość do 3 km, nie wpływając przy tym na sąsiednie częstotliwości. Takie ukierunkowane podejście minimalizuje zakłócenia uboczne – kluczowe dla lotnisk i infrastruktury krytycznej.
Nowoczesne systemy przeciwlotnicze zostały wzbogacene o sztuczną inteligencję, która wspomaga ich możliwości walki elektronicznej, pozwalając niemal natychmiastowo wyłączć komunikację z nieautoryzowanymi UAV. Systemy te działają zakłócając skomplikowane sygnały o częstotliwości skokowej oraz nawigację GPS stosowaną w większości dronów konsumenckich dostępnych dzisiaj na rynku. W takich przypadkach operatorzy tracą kontrolę nad swoimi urządzeniami w trakcie lotu, co miało miejsce w kilku najnowszych incydentach bezpieczeństwa w dużych miastach w 2024 roku, zgodnie z raportem Future Market Insights. Miasta, które wdrożyły te technologie, również odnotowały imponujące wyniki. Przeprowadzone testy w rzeczywistych warunkach miejskich wykazały, że można zatrzymać około 9 na 10 dronów komercyjnych próbujących naruszyć przestrzeń powietrzną dzięki inteligentnym metodą zakłócania opracowanym przez Euro-SD w 2025 roku.
Neutralizacja zagrożeń w czasie rzeczywistym opiera się na integracji czujników wielospektralnych, które śledzą wrogie drony na podstawie sygnałów radiowych i termicznych. Zespoły bezpieczeństwa otrzymują ujednolicone wizualizacje pola walki, umożliwiające automatyczne środki przeciwko dronom, takie jak kierunkowe tłumienie sygnału radiowego w ciągu 0,8 sekundy od wykrycia — o 60% szybciej niż w tradycyjnych systemach ręcznych.
Nowoczesne technologie przeciwdronom opierają się na modułowych projektach C-UAS, które można dostosować do różnych sytuacji. Wojsko zazwyczaj wybiera duże systemy z wieloma czujnikami, zaprojektowanymi tak, aby wytrzymać próby blokowania lub fałszowania sygnałów. Miasta i miejscowości często polegają na mniejszych rozwiązaniach, obejmujących kompaktowe jednostki radarowe w połączeniu z detektorami częstotliwości radiowych rozmieszczonymi wokół ich granic. Zgodnie z badaniami opublikowanymi w 2023 roku przez specjalistów z Aerospace Security Project, te elastyczne projekty systemów faktycznie zmniejszają koszty integracji o około 41 procent przy łączeniu różnych typów obrony. Kluczem do skuteczności tych rozwiązań jest oprogramowanie do optymalizacji działania w czasie rzeczywistym, pozwalające tym systemom działać praktycznie na każdej dostępnej dzisiaj platformie sprzętowej, czy to ogromnych farmach serwerów, czy też malutkich urządzeniach internetowych rozrzuconych po obszarze wymagającym ochrony.
Wdrażalne jednostki C-UAS łączą zoptymalizowane pod względem SWaP czujniki (ładunki do 15 kg) z procesorami krawędziowymi AI, zapewniając mobilność niezbędną w misjach krytycznych. Jednostki patrolu autostradowego wykorzystują montowane na dachu systemy zakłócania o zasięgu skutecznym 1,2 km, podczas gdy zespoły taktyczne używają przenośnych w plecaku analizatorów RF, które osiągnęły dokładność wykrywania zagrożeń na poziomie 94% w testach terenowych.
Najlepsze nowoczesne technologie przeciwdronom działają bardzo skutecznie, ponieważ świetnie współdziałają z już istniejącymi systemami bezpieczeństwa. Rozwiązania najwyższej klasy łączą się z takimi elementami jak istniejące kamery, czujniki ruchu na terenie ogrodzenia oraz systemy kontroli dostępu do budynków. Wszystkie te komponenty zaczynają działać razem, umożliwiając szybsze reagowanie na zagrożenia. Weźmy na przykład systemy wykrywania zasilane przez sztuczną inteligencję. Gdy jakiś nieupoważniony dron wleci do strefy zabronionej, te inteligentne systemy potrafią automatycznie nakazać pobliskim kamerom obrócenie się w stronę intruza i uruchomić procedury blokady. Dużą zaletą jest to, że nie ma potrzeby angażowania ludzi do ręcznego koordynowania wszystkich działań. Co więcej, nowe systemy są kompatybilne również ze starszym sprzętem. Ma to ogromne znaczenie dla takich miejsc jak lotniska czy obiekty wojskowe, które chcą dokonać modernizacji bez konieczności wymiany całego aktualnie używanego sprzętu.
Obrona powietrzna w wielu obszarach opiera się na połączonych systemach przeciwdronowych, które wymieniają informacje o zagrożeniach w miarę ich pojawiania się. Te systemy łączą ze sobą takie elementy jak monitorowanie radarowe, blokowanie częstotliwości radiowych oraz sprzęt do walki elektronicznej, wszystko zarządzane z centralnych centrów dowodzenia. Działają one razem, aby krok po kroku uniemożliwić realizację zagrożenia. Gdy podstawowe zakłócanie nie działa na wytrzymałych dronach, systemy rezerwowe uruchamiają się automatycznie, stosując oszustwa GPS lub fizyczne sieci przechwytujące, bez konieczności ręcznego przejęcia kontroli. System warstwowy zmniejsza marnowanie zasobów, zapewniając przy tym stabilne działanie sieci bezpieczeństwa przez większość czasu. Badania sugerują około 94 procent czasu działania tych połączonych systemów obronnych, choć rzeczywista wydajność może się różnić w zależności od konkretnych warunków i jakości wdrożenia.
Sztuczna inteligencja poprawia systemy wykrywania dronów poprzez analizę złożonych wzorców sygnałów radiowych i cech wizualnych, zmniejszając błędy ludzkie i zwiększając dokładność identyfikacji zagrożeń.
Łącząc dane z radaru, sygnałów RF i obrazów termalnych, fuzja wielu czujników tworzy kompleksowe monitorowanie, znacznie redukując fałszywe alarmy i poprawiając dokładność wykrywania nawet w warunkach słabej widoczności.
Wojna elektroniczna zakłóca komunikację nieupoważnionych dronów, stosując inteligentne metody jammingu do neutralizacji zagrożeń, szczególnie w środowiskach zurbanizowanych.
Modułowe systemy C-UAS oferują elastyczne i dostosowalne rozwiązania w zastosowaniach wojskowych i cywilnych, z różnorodnymi konfiguracjami – od instalacji stacjonarnych po jednostki mobilne.
