×
Steden maken zich steeds meer zorgen over ernstige beveiligingsproblemen, aangezien hobby-drones steeds betere technologie en lagere prijzen krijgen. Kwaadwillenden gebruiken ze inmiddels voor allerlei problemen, zoals het bespioneren van mensen, het smokkelen van goederen over grenzen en zelfs het verstoren van essentiële infrastructuur zoals elektriciteitsnetten. Kijk naar wat er recent op vliegvelden gebeurt: volgens recente gegevens zijn meldingen van ongeoorloofd vliegen door drones met bijna 140% gestegen sinds 2020. En bij ongeveer 4 op de 10 incidenten waren de drones geladen met gevaarlijke goederen die gebruikt zouden kunnen worden om bommen af te leveren of illegale producten te smokkelen naar beveiligde zones. Dit zijn tegenwoordig geen cijfers meer op een spreadsheet.
De sluiting van luchthaven Gatwick in 2018 toont de kwetsbaarheid van stedelijke gebieden aan—één loslopende drone zorgde voor de annulering van 1.000 vluchten, met verliezen van 75 miljoen dollar. Vergelijkbare verstoringen vinden tegenwoordig wekelijks plaats bij sportstadions en regeringsgebouwen, waar drones onopgemerkt blijven door onder de radardekkingshoogte te vliegen of vogelkenmerken na te bootsen.
Regelgevers staan voor de uitdaging nuttige dronetoepassingen mogelijk te maken—zoals noodtransporten en inspecties van infrastructuur—terwijl misbruik wordt tegengegaan. Het luchtruimintegratiekader van de FAA uit 2023 verplicht real-time tracking voor alle drones boven 250 gram, een regel die kleine operators belast, maar die geen effect heeft op kwaadwillende gebruikers die modellen onder de 250 gram inzetten.
In moderne steden is het vinden van drones tegenwoordig een combinatie van verschillende sensortechnologieën vereist, omdat reguliere methoden niet effectief genoeg zijn in het drukke stedelijke milieu met al het achtergrondruis en obstakels. RF-scanners detecteren de radiosignalen waarmee drones worden bestuurd, terwijl radar de vluchtroutes van drones in drukke stedelijke gebieden in de gaten houdt. Thermische camera's spelen een rol wanneer het zicht slecht is, en detecteren de warme lichamen van vliegende apparaten, zelfs 's nachts wanneer alles donker is. Enkele tests uit vorig jaar toonden aan dat systemen die deze methoden combineren, kleine drones met een gewicht van minder dan 2 kilogram in ongeveer 92 van de 100 gevallen detecteren, terwijl normale radar slechts ongeveer twee derde van deze detecties haalt.
Moderne AI-systemen kunnen tegenwoordig input verwerken van minstens zeven verschillende soorten sensoren, zoals geluidsdetectoren en camera's die beelden herkennen. Wanneer al deze sensoren samenwerken, verminderen ze die vervelende valse alarmen die worden veroorzaakt door vogels die rondvliegen of willekeurige stukjes afval die door de wind worden opgepakt. Volgens het Stedelijk Luchtveiligheidsrapport uit 2024 elimineert deze combinatie ongeveer 83% van dergelijke fouten. De machine learning die ten grondslag ligt aan deze systemen, is getraind met gegevens van meer dan 10 duizend echte dronevluchten. Wat betekent dit? Nou, beveiligingssystemen kunnen nu behoorlijk snel vaststellen of iets in de lucht gewoon een reguliere bezorgdronde is die zijn werk doet, of iets wat in de buurt van plekken met veiligheid belang kan vormen.
Moderne defensiesystemen kunnen binnen minder dan een seconde na het detecteren van een bedreiging tegenmaatregelen inzetten, wat ongeveer drie keer sneller is dan wat mensen handmatig kunnen volbrengen. Het antwoordniveau begint eenvoudig met dingen zoals GPS-stoorsignalen tegen basale consumentendrones en reikt uiteindelijk tot geavanceerdere methoden zoals gerichte radiosignalen voor professionele apparatuur. Tegenwoordig hebben ongeveer 40 procent van de stedelijke beveiligingsbedrijven geautomatiseerde systemen geïntroduceerd om ongeoorloofde vluchten in de buurt van gevoelige locaties tegen te houden. Echter, er zijn nog steeds regels van kracht die bepaalde vormen van fysieke interventies beperken in gebieden waar gewone mensen wonen en werken, wat een soort van vangst-22-situatie creëert voor beveiligingsdiensten die effectiviteit moeten balanceren met zorgen over publieke veiligheid.
Het risico op stedelijke infrastructuur vanwege ongecontroleerde drones wordt tegenwoordig een serieus probleem. Voorzieningen zoals elektriciteitscentrales, waterzuiveringsinstallaties en transportknooppunten hebben geavanceerde verdedigingssystemen nodig die radar-, radiofrequentiedetectie- en optische sensoren combineren om dingen zoals pakketafleveringen, spionage of luchtkollisionen te voorkomen. Veel grote luchthavens gebruiken tegenwoordig thermische camera's naast reguliere luchtverkeersvolgapparatuur om die vervelende kleine vliegende machines te detecteren die 's nachts rond hangen boven landingsbanen wanneer de zichtbaarheid laag is. Als we kijken naar havens, versterken beveiligingsteams hun aanpak met meerdere beveiligingslagen. Volgens recente gegevens uit het vorig jaar gepubliceerde Urban Security Survey-rapport, gaven bijna zeven op de tien operators van essentiële diensten aan dat zij in de afgelopen achttien maanden te maken hadden met een poging tot drone-inbraak. Dat is behoorlijk verontrustend, gezien de mogelijke gevolgen als iemand toch door die beveiliging heen komt.
Steden die vol zitten met mensen hebben speciale aanpakken nodig die het essentiële oppakken, maar geen alarm slaan bij onbenulligheden. Neem tegenwoordig stedelijke datacenters; die zijn begonnen met het implementeren van frequentiehopping RF-scanners om de controle te houden over al die gecodeerde commerciële drones die rondzoemen. Voor bruggen en tunnels ligt de focus op het afdekken van de verticale ruimte, aangezien de meeste bedreigingen laag vliegen, waar verkeer geen verstoringen kan gebruiken. En energiecentrales? Die worden slim met AI-tools die normale leveringsdrones kunnen onderscheiden van probleemscheppers. De technologie werkt best goed – volgens tests zo'n 90 procent accuraat, hoewel niemand beweert dat het al perfect is.
Stadsfeesten met veel mensen lopen tegenwoordig ernstige risico's van wild drones. We hebben van alles meegemaakt - van paparazzi-drones die concertgangers bespioneren tot nare situaties waarin luchthulpverleners midden in de lucht uit vliegende apparaten moesten uitwijken. De meeste locaties hebben tegenwoordig geavanceerde detectieapparatuur opgesteld. Ze gebruiken radiosensoren in combinatie met warmtebeeldcamera's om een gebied van ongeveer een halve kilometer rondom de locatie in de gaten te houden. Maar volgens een recente veiligheidscontrole uit 2024 kunnen ongeveer 4 van de 10 organisatoren nog steeds geen onderscheid maken tussen hobbysten-drones en echte probleemvrachtwagens wanneer er te veel luchtverkeer is.
Het beheer van de stedelijke luchtruimte staat ernstige obstakels in de weg door overlappende bevoegdheden en ouderwetse beleidsmaatregelen die gewoonweg niet meer werken. Steden van Miami in het zuiden tot Seoel in Azië hebben geen andere keuze gehad dan hun eigen lokale drone-regels in te voeren, omdat er geen landelijk kader bestaat. Enkele recente regelgeving vereist momenteel realtime trackinglogs voor zwaardere drones boven de 250 gram, maar eerlijk is eerlijk: niemand handhaaft deze regels echt consequent. Luchthavens en grote knooppunten beginnen te experimenteren met slimme systemen die worden aangedreven door kunstmatige intelligentie. Deze tools kunnen overtredende drones herkennen, terwijl legitieme bedrijfsvluchten gewoon kunnen doorgaan – wat best indrukwekkend is als je erover nadenkt.
Het motiveren van mensen voor initiatieven tegen drones komt erop neer het juiste evenwicht te vinden tussen beveiliging en het respecteren van de persoonlijke levenssfeer. Volgens een enquête van Urban Governance uit 2023 steunt ongeveer twee derde van de mensen het gebruik van middelen om drones in de buurt van scholen te detecteren, hoewel de meeste mensen hun grenzen trekken bij uitgebreide monitoring in hun wijk. Neem bijvoorbeeld Amsterdam, waar stadsambtenaren zijn begonnen met het testen van online dashboards die laten zien wat wordt onderschept, zonder prijs te geven wie of waar dit precies gebeurt. Dit soort openheid helpt om vertrouwen op te bouwen tussen politieafdelingen en gewone dronegebruikers, terwijl het tegelijkertijd kritieke infrastructuur beschermt tegen ongewenste indringers. Het Nederlandse model laat zien hoe transparantie juist kloven kan dichten in plaats van verbreden wanneer het gaat om deze complexe technologische kwesties.
De markt voor Counter-Unmanned Aerial Systems (C-UAS) groeit razendsnel en noteert momenteel een samengestelde jaarlijkse groei van ongeveer 42,8%, omdat steden wereldwijd zich steeds meer zorgen maken over beveiligingsproblemen. Stedelijke gebieden hebben deze verdedelingen met name nodig, omdat zoveel belangrijke gebouwen en structuren in gevaar verkeren door drones die te dicht in de buurt vliegen. Volgens recente rapporten hebben bijna zeven op de tien operators vorig jaar te maken gehad met een vorm van drone-intrusie. Daarom zijn zowel overheidsinstanties als bedrijven begonnen met zwaar investeren in geavanceerde detectietechnologieën die meerdere sensoren combineren. Ook worden er gespecialiseerde faciliteiten gebouwd die specifiek zijn afgestemd op het bestrijden van drones in drukke stedelijke omgevingen, waar traditionele methoden gewoon niet zo goed werken.
Volgens Grand View Research zullen steden tegen 2027 ongeveer 3,2 miljard dollar uitgeven aan anti-drone technologie, een groei van ongeveer 26,5% per jaar, aangezien nieuwe bedreigingen voortdurend blijven opduiken. De Verenigde Staten en Canada zijn momenteel de voornaamste spelers en hebben ongeveer 34% van de wereldmarkt in handen, omdat zij deze systemen al jarenlang inzetten bij grote luchthavens en grote sportevenementen. Tegelijkertijd maakt kunstmatige intelligentie het gemakkelijker om die kleine drones op te sporen die door conventionele radar vaak over het hoofd worden gezien, iets wat vorig jaar duidelijk werd na meerdere incidenten waarbij hobby-drones bijna botsten met commerciële vliegtuigen tijdens het opstijgen en landen.
